NJË THIRRJE SHQIPTARËVE

nga Abas ERMENJI
29 qershor 2001

Shqiptarka dhe Shqiptarë!

E shoh që jeni fort të mërzitur nga përfundimi i këtyre zgjedhjeve legjislative, të cilat janë të padurueshme për shumicën e popullit, që priste një sqarim të situatës, me një qeverim të drejtë dhe të vërtetë. Por kuptimi i një qeverimi të drejtë ka humbur prej Shqipërie, sidomos që nga koha e komunizmit, i cili ka shtrembëruar çdo logjikë të organizimit shoqëror. Nga ky shtrembërim i natyrës së njeriut, u përmbys edhe ai vetë, që brenda, rreth viteve '90, ç'prej ish-Bashkimit Sovjetik dhe popujve të Evropës Lindore gjer në Shqipëri.

Por kjo përmbysje politike e njëherëshme i la të gjalla disa parti komuniste të këtyre vendeve, të cilat u pagëzuan me emra të tjerë dhe vazhduan gjithmonë me anën e gënjeshtrës të mbanin privilegjet e tyre ekonomike dhe shoqërore që kishin.

Një nga të këtushmet, na dolli partia socialiste, me organizimin komunist të dikurshëm, e cila po mundohet të përjetësojë sundimin e saj me përkrahjen e një shteti fqinj dhe duke përdorur gjoja zgjedhje demokratike të imponuara me forcën e policisë dhe me mjete të tjera fallcifikuese nëpër qendrat e votimit. Në këtë mënyrë, Shqiptarët po përdoren si një popull i padenjë për demokraci dhe po turpërohen përpara botës. Ndoshta dhe parti të tjera, të dala prej partisë komuniste, po veprojnë sipas kësaj mendësie dhe po e bëjnë të pamundur normalizimin e jetës politike mbi baza demokratike të vërteta.

Shqiptarë! Ruhuni prej këtyre fatkeqësive, të cilat mund të përfundojnë në një luftë civile, aq shkatërruese sa edhe e rrezikshme për të ardhmen e vendit tonë. Këto vështirësi kombëtare duhet të zgjidhen me anën e gjykimit tuaj të drejtë dhe të votës së lirë. Mundohuni t'i zbuloni këto dy realitete që mund t'ju shpëtojnë nga katastrofa. Sidomos në këto çaste kyç të historisë sonë kombëtare, ku është vënë në planin ndërkombëtar çështja e Kosovës dhe e Maqedonisë shqiptare. Duhet të mbledhim të gjitha energjitë tona për të hedhur themelet e një shteti shqiptar të vërtetë, në një çast ku po rishikohen padrejtësitë që na janë bërë prej fuqive të mëdha dhe prej fqinjësh armiqësorë që s'kanë pasur kundrejt nesh veçse qëllime copëtimi me një urrejtje që vazhdon edhe sot.

Balli Kombëtar u formua ndënë enthusiazmin nacionalist, instinktif, që u ringjall nga pushtimi i vendit prej Italisë fashiste, më 1939. Të rinj e të vjetër, lëvizën në një hov të përbashkët që ishte i natyrshëm, prandaj edhe i vërtetë. Ideollogjitë e gënjeshtërta që po trazonin botën nuk lozën asnjë rol në atë lëvizje kombëtare shqiptare. Komunistët u dukën fare të pakët dhe s'bënë dot asgjë gjer në qershor të vitit 1941, kur Bashkimi Sovjetik, atdheu i vërtetë i tyre, u sulmua prej Hitlerit. Këtë gjë e vërtetojnë edhe drejtuesit e partisë komuniste shqiptare, agjentët serbo-jugosllavë.

Balli Kombëtar frymëzohej nga shpirti i Rilindjes dhe nga idetë e larta të Rilindasve të mëdhenj. Si simbol kishte në krye Mithat Frashërin, i biri i Abdyl Frashërit, organizonjësi i Lidhjes së Prizrenit. Por si qëllim kishte zbatimin e _Dekalogut_ për një Shqipëri demokratike, të lirë e të vërtetë, me një program reformash të gjera ekonomike e shoqërore, për lartësimin e jetës së popullit në një shkallë të barabartë me atë të kombeve të tjerë të qytetëruar.

Fjala _Shqipëri Ethnike_ e Ballit Kombëtar nuk synonte as Shqipëri të madhe as Shqipëri të vogël, por Shqipërinë e vërtetë, atë që Kongresi i Berlinit dhe Konferenca e Londrës kishin copëtuar në një mënyrë të pandërgjegjëshme.

Balli Kombëtar u organizua për të luftuar pushtimin e jashtëm. Lufta e brendëshme kundër komunizmit i dolli si një gjë e papritur, kur komunistët e pa-atdhe vunë në rrezik ekzistencën e Shqipërisë nën drejtimin e jugosllavëve, sidomos mbasi prishën marrëveshjen e Mukjes me Ballin Kombëtar, nën shtytjen e jugosllavëve.

Prishja e marrëveshjes së Mukjes, e cila u organizua me insistimin e Ballit Kombëtar, ka qënë fillimi i Luftës Civile, e shtytur prej jugosllavëve, dhe që komunistët e zbatuan me një egërsi të tmerrëshme. Balli Kombëtar iu qëndroi me armë më shumë se një vit. Por në saje të organizimit të tyre djallëzor dhe të disa rrethanave të favorshme të brendshme dhe të jashtme, komunistët mujtën më në fund ta marrin fuqinë mbi gjak e gërmadha, mbasi e shkretuan vendin prej një skaji në tjetrin.

Mbasi komunizëm dhe nacionalizëm janë dy terma antagoniste, Balli Kombëtar ka qënë më i persekutuari brenda në Shqipëri gjatë 60 vjetëve.

Por në mërgim Balli Kombëtar, me anën e shtypit dhe të propagandës, e ka mbushur të gjithë këtë kohë me veprime të vlefshme për të arritur dy qëllime: e para, për të krijuar një moral politik kombëtar tek shqiptarët, gjë kjo që është themelore në jetën e popujve dhe që, tek ne ka munguar gjithmonë. E dyta, për ta paraqitur çështjen e Kosovës si një problem ndërkombëtar për t'u zgjidhur, dhe që pa zgjidhjen e tij nuk mund të ketë paqe të përhershme në Ballkan.

Kjo punë e Ballit Kombëtar ka ngjallur nacionalizmin në Kosovë dhe tek Shqiptarët e Maqedonisë dhe i ka bërë këta të rrokin armët për të mbrojtur të drejtat e tyre kombëtare.

Rreth vjetëve '90, komunizmi u përmbys vetvetiu nga brenda, qysh prej Bashkimit Sovjetik, ku pat qenë vendosur prej grushtit të hekurt të Stalinit, gjer në Evropën Lindore e në Shqipëri. Ky fenomen parashikohej, sepse kolektivizmi komunist ishte një ide sociologjike e gabuar, e mbështetur në kolektivizmin e kafshëve, që zbriste prej shekujve të XVIII-të e të XIX-të, e çfaqur nëpërmjet Saint-Simonizmit dhe të marksizmit, por që nuk pajtohet me natyrën e njeriut.

Prandaj komunizmi si organizim politik ra si një strukturë e kalbur, por partitë komuniste, që kishin qëndruar si siteme të vetëm, u munduan të mbahen për të ruajtur privilegjet e tyre, por me emra të tjerë të ngjashëm me ata të botës demokratike.

Në Shqipëri, mbasi s'kish mbetur në këmbë asnjë fuqi tjetër e organizuar, partitë e reja s'ishin veçse një maskim i partisë komuniste, të dala të gjitha prej asaj, me të njëjtën mendësi.

Ky fenomen ka sjellë këtë mish-mash të neveritshëm që shohim sot në vendin tonë, dhe këtë gjendje mafioze që po shteron energjitë e këtij populli.

Shqiptarë! ndiqni rrugën që po ju tregon Balli Kombëtar, e vetmja rrugë që mund t'ju çojë në lartësinë e duhur si popull dhe si shtet.

© Abas Ermenji